Christenleven

  We waren in de Sovjet-Unie, in de kleine staat Litouwen, aan de Oostzee. Ellen en ik waren langs een steile trap en via een kleine achterdeur in het één kamer tellende appartement gekomen. Deze kamer stond propvol met meubels. Kennelijk had het bejaarde echtpaar vroeger in een veel groter en mooier huis gewoond. De oude vrouw lag op een kleine divan, ondersteund door kussens. Haar lichaam was door de vreselijke ziekte multiple sclerose onvoorstelbaar misvormd. Haar bejaarde man was de hele dag met haar bezig, want ze kon zelf niet meer van die divan afkomen. Ik liep door de kamer naar haar toe en kuste haar rimpelige wang. Ze probeerde omhoog te kijken, maar de spieren van haar nek waren verlamd, zodat ze alleen haar ogen kon draaien. Ze glimlachte. Langzaam, met schokkende bewegingen, tilde ze haar rechterhand op. Het was het enige lichaamsdeel dat ze nog kon bewegen, en met haar knokige, misvormde knokkels streelde ze mijn gezicht. Ik pakte haar hand en drukte een kus op de wijsvin